مدل لباس محلی مردان و زنان ابیانه

ژوئن 24, 2021

0 خواندن این مطلب 5 دقیقه زمان میبرد

زیباترین مدل های لباس محلی مردان و زنان ابیانه و همچنین کودکانه و بچه گانه را دراین پست برای شما دوستان جمع آوری کرده ایم روستای ابیانه یک روستای قدیمی و با اصالت و فرهنگ در اصفهان شهرستان نطنز در دامنه های کوه کرکس واقع شده است این روستا به علت دارا بودن آب و هوای معتدل بسیار از لحاظ گردش گری مورد توجه مسافران و گردشگران واقع شده است . خلاصه اگر قصد سفر دارید و می خواهید از یک مکان تاریخی با معماری اصیل دیدن کنید حتما به ابیانه سفر کنید .

مدل لباس مردان و زنان ابیانه :

انواع مدل های لباس مردانه و زنانه روستای ابیانه را مشاهده کنید:

لباس مردان در ابیانه

پوشاک عمومی مردان از دوره صفویه نا اوایل قرن حاضر عبارت بوده از: کلاه نمدی٬ قبا٬ زیرپوش قبا به نام ارخالق٬ شال کمر٬ شلوار گشاد از جنس کرباس یا متقال٬ گیوه محلی و پوشش زمستانی کمر چین یا سرداری٬ کقش چرمی یا چموش و نوعی قبا از پارچه قصب یزدی٬ جبه یا شنل ترمه ای٬ کلاه کله قندی دست دوز با نقشهای هندسی و یک نوع عرقچین که با ابریشم رنگارنگ دارای نقش جالب می باشد که عرقچین تار نامیده می شود.

لباس محلی مردان ابیانه از اجزای زیر تشکیل شده است:

۱. پیراهن:

پیراهن مردان ابیانه با توجه به وضعیت آب و هوا متفاوت است. پاین پیراهن‌ها شبیه پیراهن مردان گیلان و مازندران است و دارای یقه گرد است که در قسمت پهلوی گردن چاک دارد و آستین آن دارای زیر بغلی یا مرغک می‌باشد.

۲. تمون:

تمون یا همان شلوار مردان ابیانه مشکی رنگ، دارای کمر لیفه‌ای، بلند و با دو پاچه گشاد که گشادی دمپای آن در حدود ۹۰ تا ۱۰۰ سانتی متر است. در قسمت پایینی آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص استفاده‌کننده، با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود. اگر شخص مجرد باشد گلدوزی‌هایی لوزی شکل و در صورت متاهل بودن خط‌ هایی صاف دور پاچه‌ها دوخته می‌شود.
در قدیم شلوار مردان از پارچه‌ای به نام دبیت دوخته می‌شد و درحال حاضر نیز بعضی از مردان سالخورده همچنان از این نوع پارچه استفاده می‌کنند اما امروزه در دوخت تمون بیشتر از پارچه نخی استفاده می‌شود.

ادامه مطلب گالری انواع مدل مانتو مجلسی

۳. قبا:

قبا یک روپوش پالتو مانند است که دو طرفش دارای چاک است و در بالای این چاک‌ها جیب قرار دارد که کیسه جیب در زیر قبا و به‌صورت مخفی دوخته میشود. این قبا از پارچه‌های رنگی و راه راه دوخته می‌شود و دارای یقه چپ و راست است. کناره‌های قبا از بالا تا پایین پارچه دیگری را مثلثی شکل می‌دوزند تا پای دامن قبا گشادتر شود و دو طرف آن بیشتر بر روی هم بیاید.

۴. الخولق (ارخالق):

ارخالق پوششی است که بیشتر مردانی که از لحاظ اجتماعی در طبقات بالاتری قرار داشتند آن را می‌پوشیدند. دلیل استفاده از این پوشش در این است که قبا در حالت بهتری بر روی بدن قرار می‌گیرد.

۵. شال کمر:

شاال کمر مردان ابیانه اغلب به رنگ شیری است و به دست بانوانشان بافته می‌شود و آن را روی قبا به دور کمر می‌پیچند.

۶. کلاه:

کلاه مردان ابیانه از جنس نمد با ارتفاع کوتاه است که کلگی آن گرد می‌باشد.

۷. پای پوش:

پای پوش مردان ابیانه همان گیوه است که دستباف خودشان می‌باشد.

نکته جالب توجه در روستا که نظر هر بازدیدکننده‌ای را به خود جلب می‌کند، پایبندی ساکنان روستا به پوشاک سنتی‌شان می‌باشد. اهالی ده اعم از تحصیل‌کرده، کم‌سواد، پزشک و …، در بازگشت به روستا، خود را ملزم می‌دانند که لباس محلی خود را بپوشند.

آشنایی با لباس ابیانه :

لباس زنان در ابیانه

لباس محلی زنان ابیانه عبارت است از:

چادرقد٬ پارچه مربع شکل به ابعاد ۵/۱ متر که به شکل سه گوش روی سر قرار می گیرد.

پیراهن بلند در طرح ها و رنگهای مختلف که با کار دست گلدوزی شده و با یراق های از جنس نقره تزئین شده است و همچنین یقه و چاکهای زیبا از پارچه های گلدار زیبائی این لباس را دوچندان نموده است.

شلوار یا شلیطه که جامه ای پر چین است که از کمر تا سر زانو را می پوشاند که با یراق های از جنس نقره تزئین می شود.

در هوای سرد زمستانی علاو ه بر این لباس ها بر روی پیراهن آرخالق یا نیم تنه که از پارچه ای از جنس مخمل تهیه شده پوشیده می شود که به نام کرتی شناخته می شود.

ادامه مطلب مدل لباس محلی زنانه شمالی قاسم آبادی

همینطور در زمستان بر روی چارقد٬ چادر شبی از جنس ابریشم (کج) پوشیده می شود که بافت آن بصورت شطرنجی و با رنگهای زیبا طراحی شده است.

گیوه زنانه محلی یا در زمستان کفش (چموش) استفاده می شود.

نکته قابل توجه اینکه پارچه های لباس زنانه از رنگهای روشن و گل و بوته های رنگین و درشت انتخاب می شود که از آسمان شفاف و زیبائیهای طبیعی منطقه الهام گرفته است.

مدل لباس مردان و زنان ابیانه عبارت است از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادرشب، جوراب و پاپوش یا گیوه

پیراهن:

پیراهن بانوان ابیانه راسته و گشاد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد. این پیراهن فاقد مچ در سرآستین بوده و یقه آن گرد است که در وسط چاکی تا حدود ۱۰ سانتی‌متر پایین‌تر از دور کمر دارد. دور تا دور چاک، پیش‌سینه‌ای دوخته می‌شود که با پارچه‌ پیراهن متفاوت می‌باشد. روی این پیش‌سینه و در دو طرف چاک، با انواع نوارها و یا یراق‌ها تزئین می‌شود. در کنار نوارها پارچه‌های رنگارنگ را به صورت مثلث‌های دو لایه آماده نموده و این مثلث‌ها را در طول چاک، در کنار هم می‌دوزند. پای دامن پیراهن به وسیله انواع سوزن‌دوزی‌هایی تزئین می‌شود.

در گذشته جنس پیراهن از تافته و به رنگ‌های عنابی و آبی انتخاب می‌شده اما امروزه از جنس و رنگ‌های مختلف تهیه می‌شود.

شلیته:

شلیته بانوان ابیانه گشاد بوده و قد آن تا وسط ساق پا می‌رسد. شلیته در دور کمر لیفه‌ای بوده و با بند یا کِش، جمع می‌شود و چون حالتی شبیه به شلوار دارد، در نتیجه این بانوان شلوار بلند به پا نمی‌کنند. از آنجا که این جامه بسیار پرچین می‌باشد، در تهیه آن از ۷ الی ۸ متر پارچه استفاده می‌شود. جنس شلیته از متقال یا کرباس رنگ شده یا پارچه‌های نخی گل‌دار می‌باشد که در قسمت وسط قد و پای دامن آن دو یا چند ردیف نواردوزی یا یراق‌دوزی انجام می‌شود.

ادامه مطلب مدل لباس محلی سنتی ترکی آذری دخترانه

یل:

یل بانوان ابیانه عبارت است از کتی راسته که بلندی آن حدوداً تا روی ران‌ها می‌باشد. یل در زیر بغل دارای چاک است و آستین‌های آن تا مچ دست می‌رسد. یقه آن چهارگوش (خِشتی) بوده و دور تا دور آن دو ردیف نواردوزی دارد. در گذشته یل از پارچه تافته تهیه می‌شد اما امروزه از انواع پارچه‌ها به ویژه پارچه‌های ترمه استفاده می‌شود.

روسری:

روسری (چارقد) بانوان ابیانه پارچه‌ای مربع شکل به ابعاد ۱/۵×۱/۵ متر است که آن را از قطر تا زده و به صورت سه‌گوش روی سر قرار می‌گیرد.

سربند:

سربند این بانوان عبارت است از پارچه کلاغی مشکی که آن را از قسمت جلوی سر و بر روی پیشانی تا پشت سر به صورت حلقه‌ای برده و گره می‌زنند. استفاده از سربند برای این است که روسری بر روی سر استوار بماند.

عرقچین:

عرقچین کلاهی کاسه مانند است که اغلب رنگ آن قرمز بوده و زیر چارقد بر روی سر قرار می‌گیرد به گونه‌ای که مقداری از آن از زیر چارقد نمایان باشد.

برای استفاده از عرقچین در مراسم عروسی، آن را با نقره و دیگر زینت‌آلات تزئین می‌کنند.

چادرشب:

بانوان ابیانه در مواقعی از چادرشب استفاده می‌کنند که عبارت است از پارچه‌ ابریشمی شطرنجی و چهارگوش به ابعاد ۲×۲ متر که آن را از قطر تا زده و به صورت سه‌گوش به دور کمر می‌‌بندند یا روی سر می‌اندازند. چادرشب معمولاً توسط بانوان ابیانه بافته و تهیه می‌شود. این پارچه که در زبان محلی با نام «کجی» خوانده می‌شود، در میان دختران جوان به رنگ زرد و در میان زنان مسن به رنگ قرمز است.